Ομιλία Ε. Γιαννούλη στην Συνέντευξη Τύπου στο Athens Electra Palace, 25/4/2013

Είναι το σύνηθες, στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, να γίνονται αποσχίσεις, να δημιουργούνται καινούρια κόμματα, νέοι σχηματισμοί, με παλαιά μάλλον πρόσωπα και δομές, πάντως με νέο προσωπείο και όνομα. Το αντίθετο, η συσπείρωση, δηλαδή, κάτω από μία ομπρέλλα σταθερά αξιακή και όχι συγκυριακά πολιτική/(προ)εκλογική, αν και επί μακρόν το ζητούμενο από την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, δεν έχει μέχρι τώρα τελεσφορήσει. Γιατί; Επειδή το πολιτικό προσωπικό, το οποίο καλείται να διασφαλίσει βασικά αιτήματα αξιοπρεπούς διαβίωσης, ελευθερίας και προόδου για όλους τους Έλληνες, τα ικανοποιεί μόνο για λίγους και στρεβλά.  Έχουμε σαφώς κρίση, αλλά αυτή η κρίση δεν είναι ίωση εποχική, που θα κάνει τον κύκλο της και θα περάσει, είναι χρόνια νόσος θεσμική, γι’ αυτό η θεραπεία δεν βρίσκεται στην αλλαγή προσώπων ή ονομάτων, αλλά στην ριζική αλλαγή θεσμών. Υπό αυτήν την έννοια, τους Δημοκρατικούς η σύμπλευση με την Κοινωνία Αξιών χαροποιεί διπλά. Κατ’ αρχήν, επειδή δεν είναι μόνο πολιτική, ιδεολογική ή προγραμματική, αλλά πάνω απ’ όλα σύμπλευση συνειδήσεων. Και, επί πλέον, επειδή τόσο η Κοινωνία Αξιών όσο και οι Δημοκρατικοί αρνούμαστε κατηγορηματικά και εμφατικά να αποδεχθούμε ως αυτονόητους τους θεσμούς και τους κανόνες που μετέτρεψαν την ανθρώπινη ποιότητα, την ελληνική, σε προϊόν διαπραγματεύσιμης αξίας.

Σε αυτήν την συνέργεια, λοιπόν, η πρόταση που κομίζουν οι Δημοκρατικοί είναι βαθύτατα μεταρρυθμιστική, μία πρόταση θεσμικής ανασυγκρότησης εκ βάθρων σε δύο επίπεδα. Σε ένα μακροπρόθεσμο, που είναι η παιδεία, όχι από άποψη τεχνική φυσικά, αλλά ως όραμα για την διάπλαση της επιθυμητής εικόνας του Έλληνα της επόμενης γενιάς, του Έλληνα του μέλλοντος, ενεργοποιώντας τις πάγιες αρετές του, την αισιόδοξη ματιά του και αποκαθιστώντας την ορμητική σχέση του με την ζωή. Το δεύτερο επίπεδο θεσμικής ανασυγκρότησης είναι άμεσο και κατεπείγον και αφορά την εκ βάθρων μεταρρύθμιση του πολιτειακού και πολιτικού μας συστήματος. Αυτό το επίπεδο, πιστεύουμε, αντιμετωπίζει το πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα αμέσως και στον πυρήνα του, δηλαδή στην θεσμική του βάση.

Όλοι συμφωνούμε ότι θέλουμε μια Ελλάδα φιλευρωπαϊκή, ισχυρή και ευημερούσα, ένα κράτος σύγχρονο, ευέλικτο και αποτελεσματικό, που να υπηρετεί τον Έλληνα πολίτη, που να ευνοεί την επιχειρηματικότητα χωρίς να εμπλέκεται το ίδιο, που να προάγει την κοινωνία αλληλεγγύης και συνοχής, που να προστατεύει εσωτερικά και εξωτερικά τον πολίτη του. Θα προσέθετα, μία Ελλάδα ελεύθερη στο πνεύμα, ανοικτή στην δημιουργία, ανεκτική στην διαφορετικότητα, φιλική στους πολίτες της, σεβαστή στους γείτονές της.  Εμείς, όμως, και αυτή είναι η άποψη των Δημοκρατικών, πιστεύουμε πως όλα αυτά δεν γίνονται με μέτρα, αναθεωρήσεις και στοχευμένες μεταρρυθμίσεις. Πιστεύουμε πως η Ελλάδα έχει καταστεί πλέον μη κυβερνήσιμη χώρα, το πολιτικό σύστημα είναι μη εξωραΐσιμο και ότι η επαναφορά και η ανάταξη μπορούν να επιτευχθούν μόνο ανασυγκροτώντας το θεσμικό πλαίσιο εξ υπαρχής. Και το πλαίσιο αυτό δεν μπορούν να το αλλάξουν ούτε αυτοί που το δημιούργησαν ούτε αυτοί που το συντηρούν.

Η πολιτειακή ανασυγκρότηση προσβλέπει στην ριζική εξυγίανση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, την κατάργηση των ολιγαρχικών, οικογενειοκρατικών και φαύλων δομών, την θέσπιση ισχυρών εγγυήσεων διαφάνειας και ελέγχου της εξουσίας, αλλά και την ενίσχυση της άμεσης συμμετοχής των πολιτών στην διακυβέρνηση της χώρας. Κεντρικό και αδιαπραγμάτευτο αίτημα, φυσικά, ο απόλυτος διαχωρισμός των εξουσιών, ώστε να μην είναι δυνατή η συγκέντρωσή τους στο πρόσωπο ενός, του Πρωθυπουργού, και, μέσω αυτού, στους κομματικούς μηχανισμούς.

Η αποκάθαρση και η εδραίωση της δημοκρατίας, βεβαίως, συνδέονται με ανάλογες μεταρρυθμίσεις όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο συγκροτούνται και λειτουργούν τα κόμματα. Σχεδόν όλα τα ελληνικά κόμματα είναι αρχηγικά, με ιδεολογικό στίγμα εκείνο του ιδρυτού τους, χωρίς εσωτερικές διαδικασίες, με υποτυπώδη μηχανισμό παραγωγής πολιτικής, εξυπηρετώντας τις προσωπικές επιδιώξεις της εκάστοτε ηγεσίας τους. Είναι επί πλέον πλήρως αποκομμένα από την υγιή κοινοβουλευτική παράδοση, ανίκανα να αντιληφθούν ακόμη και τις στοιχειώδεις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Η επιβίωσή τους βασίζεται στην συναλλαγή, την διαφθορά και την διαχείριση του φόβου που εμπνέουν στους «υποτελείς» με σχέσεις, δουλείες και υποσχέσεις που εξυπηρετούν τις προσωπικές τους επιδιώξεις και αιμοδοτούν όλους τους μετέχοντες εις βάρος των υπολοίπων. Είναι περιττό, στα οικοδομήματα αυτά του ωμού προσωπικού ή συντεχνιακού συμφέροντος, να αναζητηθούν ακόμα και ψήγματα υψηλών ιδανικών και αξιών, δημοκρατικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Η σύμπραξη των Δημοκρατικών με την Κοινωνία Αξιών έχει στόχο να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο στη ρίζα του και στην πράξη, επιχειρώντας να θεραπεύσει την ίδια την ασθένεια και όχι τα συμπτώματά της, συσπειρώνοντας τους πολίτες σε ένα κοινό όραμα για το μέλλον του τόπου στη βάση κοινών αρχών και αξιών και όχι αρχηγικών σχηματισμών.

Εν κατακλείδι, αντιλαμβανόμαστε την ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ όχι μόνο ως σκέψη πολιτική, θεωρητική, αλλά, κυρίως, ως πράξη προοδευτική και δεσμευτική. Εμείς έχουμε ξεκινήσει την ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ από το ίδιο μας το σπίτι και ευελπιστούμε να μετατρέψουμε την αξιακή δύναμη της μονάδας σε δημιουργική ορμή της ομάδας. Προσβλέπουμε σε μία Δημοκρατική Κοινωνία, γιατί αυτή είναι, εν τέλει, μία Κοινωνία Αξιών.