Μελών

Όποιος σκεφθεί ότι ο τίτλος αναφέρεται στο οικονομικό επιτελείο της κυβερνήσεως ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ! Στο παρόν άρθρο κάθε ομοιότητα με ονόματα και καταστάσεις δεν είναι καθόλου τυχαία ή συμπτωματική! Λυπάμαι, αλλά δεν χωρούν ευγένειες υπό τις παρούσες συνθήκες. Μόνον οι λέξεις «ηλιθιότητα και και ασχετοσύνη» μπορούν να χαρακτηρίσουν αυτούς που αποφασίζουν και εφαρμόζουν την οικονομική πολιτική στη χώρα μας.

Το ελληνικό κράτος έχει ως γνωστόν οικοδομηθεί στη βάση της πελατειακής λογικής. Τρείς είναι οι ομάδες των συνήθων πελατών του πολιτικού μας συστήματος, οι οποίες απολαμβάνουν τη μέριμνα και τη φροντίδα του. Κατά σειρά οι κρατικοί υπάλληλοι, στενού και ευρύτερου δημοσίου τομέα, μεγάλη μερίδα μεταξύ των επιχειρηματιών που έχουν δοσοληψίες με το κράτος και τα μέλη των προνομιούχων προστατευμένων συντεχνιών.

«Ποιοί είμαστε εμείς και τί δουλειά έχουμε στη Συρία;» αναρωτήθηκε στην ομιλία του, κατά την διάρκεια της συγκλονιστικής εξαώρου έκτακτης συνεδρίας στη Βουλή των Κοινοτήτων, ο Άγγλος Βουλευτής Gallaway της περιφέρειας του Bradford.

Και το Βρεττανικό Κοινοβούλιο εχθές έγραψε ιστορία!

Απέρριψε την εμπλοκή του Ηνωμένου Βασιλείου σε άλλη μια πολεμική περιπέτεια και έδειξε σε όλες τις Δημοκρατίες του πλανήτη πώς λειτουργούν οι θεσμοί.

Οι εξελίξεις στην ΕΡΤ των τελευταίων ωρών επιβεβαιώνουν με τον πλέον δραματικό τρόπο το σκηνικό παράνοιας που έχει κυριεύσει αυτόν τον τόπο.

Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, χρησιμοποιεί την ΕΡΤ επί δεκαετίες για την εξυπηρέτηση των πελατειακών του συμφερόντων και την καθιστά κέντρο κομματικών και ρουσφετολογικών τοποθετήσεων στελεχών που συνδυάζονται με τη διασπάθιση του Δημοσίου Χρήματος.

Πριν λίγες μέρες (25.4.2013) παραιτήθηκε ο Georg Schmid από την θέση του αρχηγού της κοινοβουλευτικής ομάδας της CSU (Χριστιανοκοινωνική Ένωση) στην Βουλή της Βαυαρίας στο Μόναχο.

Είναι το σύνηθες, στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, να γίνονται αποσχίσεις, να δημιουργούνται καινούρια κόμματα, νέοι σχηματισμοί, με παλαιά μάλλον πρόσωπα και δομές, πάντως με νέο προσωπείο και όνομα. Το αντίθετο, η συσπείρωση, δηλαδή, κάτω από μία ομπρέλλα σταθερά αξιακή και όχι συγκυριακά πολιτική/(προ)εκλογική, αν και επί μακρόν το ζητούμενο από την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, δεν έχει μέχρι τώρα τελεσφορήσει.

«Σκεφτείτε ακόμα ότι σε αυτή την κρίσιμη γωνιά του κόσμου, η Ελλάδα δεν είναι μόνη της. Και η Ευρώπη δεν έχει μόνο την Ελλάδα. Υπάρχουν και τα δύο ευρωπαϊκά νησιωτικά κράτη: η Κύπρος και η Μάλτα. Φανταστείτε τι μπορεί να σημαίνει η θαλάσσια σύζευξη Ελλάδας και Κύπρου, αλλά και Ελλάδας- Μάλτας. Δείτε στο χάρτη τι τεράστιες δυνατότητες και ευκαιρίες δημιουργεί για την Ευρώπη ολόκληρη η σύζευξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Ελλάδας με την αντίστοιχη ΑΟΖ της Κύπρου προς ανατολάς και της Μάλτας προς δυσμάς.»

«το δίκαιο και το συμφέρον δεν είναι δυνατό πάντα να συνυπάρχουν»

Θουκυδίδης

 

Η έννοια της ΑΟΖ έγινε πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια μέσω εκατοντάδων αναλύσεων από σοβαρούς και μη αναλυτές και πρωτοστατεί στην πολιτική ατζέντα όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων. Δυστυχώς πρωτοστατεί τελευταία και στα Ελληνοτουρκικά θέματα στον τύπο, παρότι επισήμως η Ελληνική γραμμή παραμένει (ορθώς όπως θα δούμε πιο κάτω) ότι μοναδική διαφορά με την Τουρκία είναι η Υφαλοκρηπίδα και τίποτε άλλο.

Με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον διαβάσαμε στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (3η Μαρτίου 2013) το άρθρο[1] του πρώην Υπουργού, κ. Αλέκου Παπαδόπουλου και του καθηγητή κ. Γεώργιου Σωτηρέλλη, σχετικώς με τις αλλαγές, οι οποίες -κατά τη γνώμη των συγγραφέων- πρέπει να επέλθουν στο Σύνταγμα. Βεβαίως, παρά τα αντιθέτως γραφόμενα, η συζήτηση αυτή δεν ξεκινάει  τώρα. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια και πολύ περισσότερο μετά τις εκλογές, διάφορες ομάδες πολιτών, όμιλοι και κόμματα έχουν ανοίξει αυτή τη συζήτηση με προβληματισμό που εκτείνεται πολύ πέραν του άρθρου των κ.κ. Παπαδόπουλου & Σωτηρέλλη.

Η λύση που διάλεξε να επιβάλει στην Κύπρο η "Ευρώπη της Γερμανίας" αποτελεί αφετηρία των επερχόμενων αλλαγών, όχι μόνο στο κυπριακό χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά συνολικά στο ευρωπαϊκό.

Ωστόσο, πολιτικό ζητούμενο είναι η αναμόρφωση του τραπεζικού τομέα να αποβεί προς όφελος της πραγματικής οικονομίας.

Pages